Niedźwiedź (lub Dzik) to granitowy posąg powstały prawdopodobnie w okresie lateńskim (około 400–200 roku p.n.e.), umieszczony w 1903 roku na szczycie Ślęży, związany z kręgiem kultury celtyckiej. Rzeźba wykonana dość prymitywnie ma długość 148 cm, szerokość od 47 do 57 cm, wysokość około 100 cm i przedstawia schematycznie przedstawione zwierzę stojące na czterech łapach, niedźwiedzia lub dzika z niedźwiedzim ogonem[. Pary łap zostały przedstawione jako kolumny (charakterystyczne dla znalezisk figur zwierzęcych w północnej Hiszpani, na terenach gdzie byli Celtowie). Posąg jest uszkodzony – brak dolnych części łap, a powierzchnia głowy jest zniszczona z powodu kamieniowania. Na rzeźbie są wyryte dwa znaki: jeden starszy na boku rzeźby (obecnie zatarty) i drugi w postaci ukośnego krzyża na brzuchu, wykonany prawdopodobnie na początku XX wieku. Obiekt powstał prawdopodobnie w okresie lateńskim, w przedziale czasowym od 400 do 200 roku p.n.e.

Rzeźba została odkryta przy drodze w okolicy Strzegomian i raczej nie była to pierwotna lokalizacja posągu. Możliwe, że znajdował się w jednym ze świętych kręgów na Ślęży podobnie jak odkryty "bliźniaczy" Niedźwiedź przy Pannie z rybą. W czasach nowożytnych była znana co najmniej od XVIII wieku, leżała wówczas na boku. Rzeźba stała się bardziej znana od 1853 roku, kiedy to została już ustawiona pionowo. W 1903 roku posąg przeniesiono na szczyt Ślęży, początkowo w okolice nowego schroniska, a następnie w pobliże kościoła Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, gdzie stoi pod jaworem.

(moose za Z. Woźniak, 2004, Problem istnienia celtyckiego nemetonu na Ślęży, w: Przegląd Archeologiczny nr 52, s. 131-183)